ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΛΜΠΕΡΤΟ...-ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ "ΑΝΕΠΙΣΗΜΩΝ"

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΛΜΠΕΡΤΟ - ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ "ΑΝΕΠΙΣΗΜΩΝ" JARNI13

6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ALBERTO MALESANI


Συμπληρώνονται σήμερα 6 χρόνια από την ημέρα που ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι είχε αναλάβει την θέση του προπονητή στον ΠΑΟ. Με αφορμή αυτή την επέτειο θα προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε κάποια από τα κομμάτια του παζλ της πρόσφατης ιστορίας του συλλόγου, με την πρόθεση να διαφανεί ότι πολλά φαινόμενα που μας ταλαιπωρούν σήμερα, χρονίζουν αναγόμενα σε παλαιότερες εποχές και –δυστυχώς- τείνουν να χαρακτηριστούν ενδημικά.
Υπενθυμίζουμε ότι ο συγκεκριμένος προπονητής ήρθε στο μέσον σχεδόν μίας σεζόν που ακολούθησε την κατάκτηση ενός νταμπλ και παρέμεινε στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας ως το τέλος της σεζόν 2005-06. Όπως και τη φετινή σεζόν, έτσι και τότε, η κατάκτηση ενός νταμπλ μετά από πολλά χρόνια δε στάθηκε ικανή να αποτελέσει εφαλτήριο για συσπείρωση και περαιτέρω πρόοδο.
Ας επανέλθουμε, όμως, σε ό,τι αφορά τον Μαλεζάνι. Πιστεύουμε πως ο συγκεριμένος προπονητής πολεμήθηκε όσο λίγοι, ενώ η κακοπροαίρετη κριτική που κατά καιρούς του ασκήθηκε, έφτασε σε μερικές περιπτώσεις τα όρια της αναξιοπρέπειας. Θυμάμαι πως με την πρόσληψή του ακόμη, κάποιοι έλεγαν πως είναι άγνωστος, άνεργος και απορούσαν από πού τον ξεθάψαμε,όπως χαρακτηριστικά έλεγαν. Φαίνεται πως δεν είχαν μπει στον κόπο να διαβάσουν το βιογραφικό του που περιελάμβανε μεταξύ άλλων ένα κύπελλο UEFA και θητεία σε ομάδες όπως η Φιορεντίνα και η Πάρμα. Εξάλλου, παρότι παρέλαβε μία ομάδα που δεν είχε χτίσει ο ίδιος, σε κάθε στραβοπάτημα η κριτική που του γινόταν ήταν δυσανάλογα αυστηρή. Όλα αυτά, βέβαια, ωχριούν μπροστά στις αήθεις επιθέσεις της δεύτερης σεζόν, που αφορούσαν μέχρι και θέματα εμφάνισης και προσωπικής ζωής. Οι επιθέσεις δε αυτές προκάλεσαν το ξέσπασμα του Μαλεζάνι στην περίφημη εκείνη συνέντευξη Τύπου μετά την εντός έδρας ισοπαλία με τον Ηρακλή εκείνη τη σεζόν. Ένα ξέσπασμα στο οποίο ειπώθηκαν πολλές πικρές αλήθειες για την ομάδα μας και για το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα…
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι του χρόνου με πολλά παρακμιακά φαινόμενα, όπως αυτά που περιέγραφε ο Μαλεζάνι, να είναι παρόντα δυστυχώς μέχρι σήμερα. Ως φίλαθλοι, έχουμε κι εμείς το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας που είναι –πρέπει να είναι- εν τέλει η χαρά του ποδοσφαίρου σαν άθλημα. Ξεχάσαμε τις αμέτρητες εκείνες μικρές ιστορίες που ο καθένας μας έχει να διηγηθεί, για το πώς αγαπήσαμε τον ΠΑΟ, για την πρώτη φορά στο γήπεδο, για τις χαρές αλλά και τις λύπες. Αφεθήκαμε να παρασυρθούμε από μαγικούς αυλούς και ενίοτε προσπαθήσαμε να επιβάλουμε τη γνώμη μας πεισματικά, κάνοντας ουσιαστικά το ίδιο με αυτούς που καταγγέλλαμε για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Γιατί, ναι, όλοι αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού για να δουλέψει ένας προπονητής, ναι, όλοι αντιλαμβανόμαστε τα ποικίλα παρακμιακά φαινόμενα, αλλά… Το μεγάλο <<αλλά>> αφορά τη δράση μας σ’ ένα περιβάλλον όπου εδώ και χρόνια κυριαρχεί η σήψη και τις επιρροές που λιγότερο ή περισσότερο ηθελημένα παίρνουμε από το περιβάλλον αυτό.
Και γιατί, λέμε εμείς, να μην αντιστραφούν μια φορά οι ρόλοι και να μην επικρατήσει η ρομαντική αντίληψη της χαράς του αθλήματος έναντι των οικονομοτεχνικών θεωρήσεων και της ανηλεούς στοχοθεσίας; … Επειδή, δυστυχώς, το συγκεκριμένο περιβάλλον του ποδοσφαίρου έχει αποδειχτεί ότι λειτουργεί με αυτά ακριβώς ή κατά βάση με αυτά τα κριτήρια…
Ως την ημέρα που θα αλλάξει κάτι δραματικά στον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων στον κόσμο του ποδοσφαίρου, το παράδειγμα του Αλμπέρτο Μαλεζάνι, ενός ανθρώπου που πρέσβευε μια τέτοια διαφορετική θεώρηση και που τελικά, υπό των δεδομένων συνθηκών, συνεθλίβη υπό το βάρος αυτής της θεώρησης, θα είναι εκεί για να μας διδάσκει πολλά…